[new](1/2)BRF แฟมมิลี่ของหลอนน้อย: ว่าด้วยตอนที่ 6!! Part 1 Update 25-08!

___________

"เอาล่ะครับนี่จะเป็นโชว์สุดท้ายของผมแล้วนะครับ ^^" ซานี่พูดพร้อมเก๊กหล่อ (ภายใต้หน้านี้ แกไม่ดูดีขึ้นหรอก)

<< สาวๆในงานพากันตื่นเต้นใหญ่
"พ่อๆ แม่ว่าเสียงซานี่มันคุ้นๆ นะ = ="" เตยกระซิบให้ผมฟัง
"คิดไปเองรึเปล่าแม่"
"คุ้นจริงๆ เสียงเหมือน...เอ่อ... สีตาก็ ! อืม~ คิดไปเองนั่นล่ะ ^^" ผมเริ่มสังเกตใบหน้าของซานี่ เผื่อจะนึกออกว่าแม่คุ้นๆ มันใครถึงจะแต่งหน้าขาวอยู่ แต่ดวงตาสีน้ำทะเลที่ปกปิดไมได้เผยออกมา ให้เห็นชัดในที่มืดๆแบบนี้ ส่วนผมเอ่อ...วิกสีเขียวๆ ฟูๆ บางๆใส่ไม่เนียนเลยจริงๆ มีผมสีดำสนิทแล่บออกมา 4-5 เส้น (ดันเห็น) เค้าหน้าก็....

ป๋าซัน (- - )
( - -) ซานี่
ป๋าซัน (- - )
( - -) ซานี่

"คล้ายๆกันนะ" ผมพูดขึ้นเบาๆ
"หืม??" เตยครางขึ้นประมาณว่า ไอนี่พูดอะไรคนเดียว
"ป๋าซันกับซานี่น่ะ คล้ายๆกันนะ"
" "
ป๋าซัน (- - )
( - -) ซานี่
ป๋าซัน (- - )
( - -) ซานี่
เตยเริ่มลองสังเกตดูบ้าง ผมเริ่มเห็นว่าเธอเริ่มพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดขึ้นค่อยๆว่า
"เหมือนกับ...."

ปัง !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฟิ้ว ~ ตู้ม ! เฟี้ยว ~ ป้าง !
เสียงพลุที่ดังมาจาก การโชว์ของซานี่ดังขึ้นทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงเตยผมจึงหันไปมองโชว์ของซานี่ ซึ่งตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าใกล้ถึงเวลาปิดงานแล้ว ผมชูมือสัญญาณบอกซานี่ ว่าอีก 5 นาที จะปิดงาน ทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง (เพื่อ??)

"เอาล่ะครับ นี่เป็นชุดสุดท้ายแล้วครับ ^^" ได้ข่าวว่าสุดท้ายมา 2 รอบแล้วนะ - -*
"โชว์นี้มีชื่อว่า 'Dissapear' ผมขออนุญาตเชิญผู้กล้า 1 คนเพื่อมาร่วมเล่นโชว์นี้ครับ" หายไป?? หมายถึงจะหายตัวหรือเปล่า? ผมเห็นว่าแขกหลายคนอยากลองเล่นโชว์นี้มากถึงกับแย่งกันยกมือ แทบจะขวิดกันตาย วินเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ยกมือด้วย

"ผมขอเลือกคนที่ใส่ชุดดำเท่านั้นครับ!" ชุดดำ?? จะบ้าไงฟะงานแต่งใครจะใส่ชุดดำมา (เอ็งกะเตยนั่นล่ะ - -*) กลัวไม่เนียนน่ะสิเนี่ยถึงได้เชิญคนชุดดำ - -

จะว่าไป ผมยังไม่หายสงสัยเท่าไหร่ว่า ZANY มันแปลว่าอะไรอีกติดๆอยู่ในหัวนี่ล่ะ เฮ้อ~
"ขอเชิญ สุภาพสตรีสวมแว่นตาดำ ที่หน้าทางเข้างานด้วยครับ !" มีใครใส่ชุดดำด้วยเหรอ ทำไมผมไม่เห็นฟะ ! ผมหันไปมองเตยที่อาจจะกำลัง งง แบบผมแต่ว่า...

"ขอเสียงปรบมือให้กับ คุณผู้กล้าด้วยครับ" แปะๆๆๆ

เตยอยู่บนเวทีนี่หว่า =[]= สรุปว่าหญิงชุดดำนี่คือ (นึกภาพ 0.0) ภรรยาผมเอง =[]=

ทำไมโง่งี้ ToT
"เอาล่ะครับ ผมจะโชว์มายากลที่อลังการนี้ให้ดูด้วยการทำให้หายไป ตามชื่อครับ^^" หายไป?? อะไรหาย เตยรึแก เอ๊ะ! อะไร - -

"พร้อมนะครับคุณผู้หญิง ^^"
"ค่ะ ^^"

สนิทสนมมากพ่อก็ขึ้นไปยิงไส้ติ่งมันซะดีปะเนี่ย - -+

"อันดับแรก ผมขอสะกดจิต ก่อนนะครับ"
เพื่อ?? อะไร วะ

เตยเริ่มทำหน้าค่อยๆเคลิ้มไปตามที่ซานี่พูด และหลับตาลงเรื่อยๆ จนสนิท เมื่อมันหยุดแกว่งลูกตุ้ม

"ตอนนี้ สุภาพสตรีท่านนี้ได้เข้าสู่ห้วงแห่งจิตแล้ว ผมจะใช้เพียงเวทมนตร์เล็กๆ ที่จะทำให้เธอหายไป กับ จิตใจ ของเธอ" จิตใจ?? หมายถึงว่า ใจของเตยคิดถึงอะไรอยู่?? รึเปล่า?

ซานี่เริ่มเอาผ้าผืนสีดำ คลุมเตยจากหัวลงมาถึงเท้า ผมเห็ว่าเหล่า DPL เริ่มลุกราวกับจะทยอยกันกลับบ้าน โดยที่ไม่รอดูโชว์ให้จบ... แต่ผมคิดผิด !

"Rapire" เสียงสำเนียงอิตาลี่ ดังมาจากซานี่และ!

ปังๆๆๆ ปืนจากคนใดคนหนึ่งใน DPL ลั่นขึ้น
กรี๊ด !!!!!!!!!!!! คนในงานเริ่มแตกกระเจิงแล้ววิ่งไปต่างๆนานา ทาง

จนหมด ! เหลือเพียง DPL BRF และ! ซานี่

"Rapire" ผมทวนคำนั้นขึ้นมา
"ลักพาตัวไงครับ ^^" ซานี่พูดพร้อมยิ้มให้กับผม ราวกับว่า...ชนะแล้ว !

แกร่กๆ ปืนกระบอกหนึ่งมาจ่อที่หัวผม


"ขอโทษนะหลอนคุง ^^ นี่ไม่ใช่ปัญหาระหว่างแฟมมิลี่ แต่เป็นความต้องการของพี่เต๊ยคุง " ออกัสพูด
"ความต้องการ??"
"ความต้องการที่จะกลับบ้าน" อาก้าพูด
"หมายความว่าไง นี่ก็บ้าน !"
"ไม่ใช่ที่นี่ ! หมายถึงที่ DPL" ป๋าซันตะโกนขึ้นพร้อมกระชับปากกระบอกปืนใกล้ผมยิ่งขึ้น

"ที่ป๋าพูดก็ถูก ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเตย" ซานีเดินลงจากเวทีโดยมีเตยที่ไร้สติอยู่บนบ่า

ทุกๆคนใน BRF กำลังตะลึงกับภาพที่ ผมถูกเอาปืนจ่อหัว และเตยอยู่บนบ่าซานี่
"ซานี่ !!" เสียงพี่ฮาดังมาจากข้างหลังและ !
ซ่า !!

"เฮ้ย! แกทำอะไร !" ซานี่พูดพร้อมทำท่าจะชกพี่ฮาแต่ป๋า ห้ามไว้ประมาณว่าไม่ได้ใช้ให้มาถล่ม !

"โซนะ !" พี่ฮาตะโกนขึ้น
"พี่จอย !" ผมแหกปากเสริม ที่แท้ก็พี่จอยเองที่ปลอมตัวมา เตยนี่จำแม่นจริงๆ

"คิๆ ฮ่าๆ พี่จ๊อยคุง >< ทำไมต้องตั้งชื่อว่า ซานี่ด้วยอะ ><" ออกัสถามพี่จอย(อดีตซานี่)
"ใช่ - - แถมยังแปลว่าลืงหลอกเจ้าอีก = = อยากเป็นลิง? แล้วให้หลอนเป็นเจ้ารึไง" อาก้าเสริม ลิงหลอกเจ้า? ใช่ๆ ! คำนี้แหละ >< นอกจากซานี่จะแปลว่าตัวตลก มันหมายถึงลิงหลอกเจ้า - -*

"พี่จอย ปลอมตัวมา ?" ผมเริ่มพูดย้ำในสิี่งที่พึ่งคิดไป ปลอมมา เพื่อ??

"ใช่ ! พี่มาัรับเตยกลับ!"
"ทำไม ! ทำไม..."
"เพราะที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกแล้ว !!" พี่จอยตะโกนใส่หน้าผม

"ต่อไปน่ะจะมีอันตรายเกิดขึ้นที่นี่ช่วยระวังซะด้วยล่ะ ^^ และอีกอย่างถ้าอยากได้เตยคืน! ก็กำจัดปัญหาระหว่างแฟมให้ได้ซะ แล้วข้าจะคืนให้!" พี่จอยร่ายยาวเตือนผม

"และถ้าทำไม่ได้ในสองสัปดาห์ เตรียมอยู่แฟมมิลี่ที่ไม่มีเตยในบ้าน ตลอดกาล ได้เลย!" อาก้าตะโกนขึ้น

เมื่อพูดจบทุกๆคนก็เดินออกไปจาก(อดีต) งาน มีเพียงป๋าซันที่ยังใช้ปืนจ่อหัวผมอยู่

ผลัวะ !


"ข้อหาที่ดูแลแฟมไม่ดี ! ทำให้ข้าต้องเสียเวลามารับลูก ^^"

แล้วป๋าก็เดินจากไปทิ้งให้ผมนั่ง...

สาหัสอะ !! ToT

'Repire !'

คำพูดของพี่จอย ยังคงเป็นฝันร้ายของผมทุกครั้งที่หลับตา...ตื่นมายังคงหลอนประสาท TT ผมนอนซมมาได้ 2 วันแล้ววันนี้รู้สึกแข็งแรงดีแต่ ! มันขาดเตยไปทนไม่ได้ T^T

'ตลอดไป'

สิ่งที่อาก้าพูด ใช่ ! ตลอดไปแค่ 2 วันยังเดี้ยงเช่นนี้แล้ว...ถ้าผมขาดเธอไปตลอดกาลล่ะ...

ปังโครม !!

ผมนึกขึ้นได้เลย ลุกขึ้นถีบประตูห้องนอนห้องตัวเองออก (ขวางตาจริง ! - -+)

=[]= << สีหน้าคนในบ้าน
"อาหลอนหายดีแล้วเหรอคะ?" ดรีมถามเป็นคนแรก
"พ่อค่ะ/ป๊าคะ เอายังไงดีคะ T^T" แน่นอนพลอยและแอ้ 2 ลูกสาวยังคงตาแดงเถือกที่แม่โดนลักไป (เขาเรียกพากลับบ้าน - -*)
"แด๊ดดี้ ~ สองคนนี้ไม่หยุดร้องอะ กล่อมไงก็ไม่ยอมจัดการทีดิ - 0 -" เต้ที่ดูไม่น่าจะเครียดซักเท่าไหร่บอกผม = ="รุ่นหลานๆ ลูกๆถามกันหมดแล้วคงไม่พ้นรุ่นเดียวกัน - - ถาม สารพัดคำถามการทักทายที่เข้ามาในโซนประสาทผม...ไม่ได้ถูกจำไว้เลย ไม่มีคำตอบ ไร้ซึ่งรอยยิ้ม ไม่มีการกระดิกส่วนไหนของร่างกายที่บ่งบอกว่า 'ผมยังปกติ' ซักส่วนเดียว

"หลอนฉันว่าแกนิ่งเกินไปนะ" พี่โยทักขึ้นมา ผมไม่ได้นิ่งไม่ได้ชา ผมรู้ว่าใครพูดอะไรแต่...ผมกำลังคิด
"พี่ว่าใจเย็นๆ แล้วมาเฮฮากันหน่อยดีกว่ามั้ง ^^" พี่ฮาพยายามเสนอความคิดดีๆ ขึ้นมา
"มาทานข้าว ก่อนนะคะคุณหลอนส่วนเรื่องเตยน่ะ...." ฮารุที่กำลังพยายามทำให้ผมอารมณ์ดี ด้วยการชวนไปกินข้าว(นี่นะ?) เงียบไปเพราะ...

"ผมว่าอย่าพึ่งไปยุ่งกับมันเลย" พี่เดียพูดออกมา
"อืม ใช่ผมก็ว่างั้น" เฮียนนท์เสริมขึ้นมา
"ถ้าไม่เคยเสียภรรยาไม่รู้กันหรอก ! ว่ามันรู้สึกยังไง" พ่อเทรสต่อท้ายโอ้ ! สามซี้ทรชน!